De bewuste zwembadeigenaar die inzit met zijn familie en vrienden of kennissen die komen zwemmen, wéét dat hij moet zorgen voor zuiver en gedesinfecteerd water. Dat er zo weinig mogelijk algen en foute bacteriën of verontreinigingen in zitten. Er zijn een groot aantal producten en toestellen op de markt die hem daarbij kunnen helpen en de goede raad en hulp van de zwembadbouwer zijn ook niet te versmaden.
Maar heel vaak moet zo iemand constateren dat - wanneer hij de handleiding van eender welk product of toestel ter hand neemt - het net is alsof hij Chinees leest. Vandaar dit overzicht van veel voorkomende termen in de waterhuishouding van een zwembad of spa. Veel van deze termen worden uitgedrukt in meetbare eenheden.
pH
Dit zal wellicht een van de woorden zijn die je het vaakst tegenkomt. Wat is pH? De pH-waarde bepaalt de zuurtegraad en is zowat de belangrijkste factor in zwembadwater. Een pH-waarde van zwembadwater moet tussen de 7. 2 en 7. 6 liggen. De zuurtegraad van je zwemwater is belangrijk omdat het de werking van je chloor ernstig beïnvloedt. Men adviseert doorgaans om de waarde op 7. 2 te houden waardoor je buffer hebt. Die buffer heb je nodig om te voorkomen dat je zwembad of te weinig chloor krijgt (pH van bv 6), of dat je zwemt in een aanzienlijke hoeveelheid chloor die echter niet actief kan zijn omwille van die hoge zuurtegraad, maar wel alle materialen (liner,pomp,filter,ed) aantast.
Alkaliniteit
Alkaliniteit oftewel carbonaathardheid TAC is nauw verbonden met de desinfectie door chloor en de pH van je water. Zoals reeds vooraf beschreven is de pH-waarde van groot belang. Indien deze niet echt stabiel te houden is, dient men de alkaliniteit te controleren. De ideale waarden liggen tussen 80 en 120 ppm. Indien deze waarden niet correct zijn, zal men dus een zeer onstabiele pH-waarde vaststellen. De alkaliniteit kan op peil worden gebracht met de in de handel verkrijgbare producten.
Actieve chloor
Uiteraard dient een zwembad gedesinfecteerd te worden om zo bacteriën en dergelijke uit het zwembadwater te verwijderen en te houden. In de meeste gevallen wordt hiervoor gebruik gemaakt van chloor. Chloor in het zwembadwater is steeds verdeeld in drie belangrijke eenheden, namelijk totale chloor, vrije chloor en gebonden chloor. De totale chloor geeft de hoeveelheid chloor van je water weer, maar zegt eigenlijk niets over de werking ervan. De actieve chloor is het gehalte dat zorgt voor desinfectie. Er gaan steeds meer stemmen op om chloor te vermijden als desinfectiemiddel omdat het een groot aantal nadelige bijwerkingen zou hebben. Langdurig zwemmen in gechloreerd water (bijvoorbeeld voor zwemtrainingen in openbare zwembaden) zou bij kinderen kunnen leiden tot allergieën en zelfs astma. Volgens rabiate tegenstanders zou chloor zelfs meer dan zeshonderd elementen bevatten die schadelijk zijn voor de gezondheid.
Gebonden chloor
De gebonden chloor is niet meer actief en heeft dus geen desinfecterende werking meer. Ze werkt zelfs de desinfecterende werking van de vrije chloor tegen. Het is deze gebonden chloor die verantwoordelijk is voor die irritante sterke geur en die ogen en slijmvliezen kan irriteren. Hoe lager de waarde van de gebonden chloor in zwembadwater, hoe beter. De waarde van de gebonden chloor mag de waarde van de vrije chloor echter NOOIT overschrijden. Gebonden chloor is niet te verwijderen zonder het water deels of helemaal te verversen. Let op!! De meeste testkits geven enkel de totale chloor weer, waardoor men soms een volledig verkeerd beeld heeft van de effectieve waarde. De waarde van de gebonden chloor kan men enkel te weten komen door de actieve chloor van de totale af te trekken. En actieve chloor te meten. TOTALE – VRIJE = GEBONDEN. Momenteel bestaan er ook testers om de vrije chloor te meten.
